EFE İBİŞ

Aklımı yıllardır benden alan sen değilmişsin gibi Aklım yetmedi mi? İşi ne kalbimin ellerinde? Defalarca kalbimi kıran sen değilmişsin gibi Avare etti sevgin, deli etti görmezden gelişin Ben en çok sen tarafından katledildim En çok sebepsiz gidişin acıttı En çok sen yaktın canımı… Şimdi kanadı kırık bir serçeyim Yüreğimi bırakmıştım avuçlarının içine Hayalini kurduğumuz yarınlarımız gelmeyecekse Bir sıkımlık canım var şimdi! Sımsıkı sar beni, razıyım kaderime Son nefesim kalsın ellerinde Benden sana kalan son iz! Benden sana son bir hediye…

Yanan   bir ciğerim kaldı O da sönmek üzere Derdim büyük… Elimden dü şmeyen sigaram Aklımdan çıkmayan sen! Yorgunum… Çok yorgunum… Nasıl anlatılır ki yaşanan onca keder İnan anlatırdım kelimelerim yetse İnan gitmezdim, bir yolunu bilsem Dedim ya! Yorgunum, biraz da buruk... Gidiyorum! Sanma ki, bir senden gidiyorum… Hayat yolum zordu! Yağmur, çamur hiç eksik olmadı Kaptırdım kendimi, olması gerekenden fazlaydı süratim Gözümün önünden hiç gitmedi ki suretin… Gidiyorum! Dönüş yok ve bu bir kaza değildi… Kimseyi suçlayamam kendimden başka! Gidiyorum! Gücüm kalmadı... Hayatın çizdiği yolda ilerlemekti niyetim! Şu kısacık ömrümde yaşadıklarım Bana başka yol bırakmadı... Gidiyorum! Artık öylece sevmediğimi düşünebilir Artık sensiz yapabileceğime inanabilirsin… Ben öylece gidiyorum! Ben öyle sensizliğe adım adım yürüyor Ben öyle acılara yalınayak basıyorum… Öyle sert rüzgârlara karşı koyuyor Öyle hırçın dalgalara karşı yüzüyorum! Ben yağan yağmura aldırmıyor Sokağın en ücra köşesinde sırılsık