EFE İBİŞ

Güzel gülerdim ben, severdin gülüşümü Severdin gülüşümün sende ki yankısını Ben gülerken nerden bilecektin ki, sesimin tınısında yatan çaresizliği Duymazdın sen Duysan bile anlayamazdın gülüşümdeki sessiz çığlıkları Aklımdan çıkmıyor şimdi gözlerin Gözlerinde derin bir mana Sözlerin kulağımda çınlıyor bazen Ve ara ara sesin yankılanıyor kulaklarımda Biz, seninle ben! Çölde bir baha gibi parlardık diz dizeyken Ansızın yükselen sesin vardı bir de Kızardım sana ama belli etmezdim Mutluluğunu gizleyemezdin ki sen... Sonbahar gecelerinde eksik olmazdı güz yağmuru Seninle ben, yani biz olmuşken Ve el eleyken... Ve ben Kış günlerini iple çekerdim senin için! Kar yağınca bir başka bakardı gözlerin İçimi titreten soğuğa meydan okurdum Sen yanımdayken! Sensizliği hiç hesaba katmadım Montumla, şapkam ve atkımla üşümem bundandır Sensizliğimdendir soğuktan titremem… Sırtımda yükün ağır sevgilim, taşıyamam! Sensizlik ayazı savurdu Sensizlik fırtınasında kayboldum ben Söylesene… Elin başkasının elind

Hasretin savurdu ğ u rüzgâra kar ş ı yazıyorum Yüzün zihnimde mahcup bakı ş ını resmediyorum Elimde kalem, sana senden daha güzel kurulacak bir cümle var mı? Bilmeden yazıyorum… Gözlerinin mavili ğ i aklımın odalarını hapsetti Bir gülü ş ünü, bir de gidi ş ini unutamıyorum… Sensizli ğ i dü ş ünmekten bitkin Seni dü ş lemekten halsizim! Sönmüyor sigaram ve yanmasın diye benim gibi Kibrit ta ş ımıyorum yanımda… Yoklu ğ unda sigara bile keyif vermiyor insana Ama yoklu ğ unda sevgilim Onunda payına sönmeden yanmak dü ş üyor Tıpkı benim gibi… Seni kaybetmek çok a ğ ır geliyor sevgilim Kokun burnumda, nefes alı ş ını hissediyorum Özlemin yaktı ğ ım sigaramın dumanı kadar yakınken Seni affedebilme ihtimalimden korkuyorum… Dermanım kalmadı, sigaram gibi sönmeden yanıyorum! Sırtımda gücümün yetmedi ğ i a ğ ırlı ğ ın Sırtımda hâlâ kanayan Ve hatırı sayılacak kadar derin izlerin Ayrılı ğ ın yükü omuzlarımda Seni hiçbir zaman affetmeyece ğ im, biliyorum! Sevgilim! Bazen tüm bildiklerimi unutmak is