TAHAMMÜL

" Herkes kendini bulabildiği

hallerde yaşatır hayatını.

Kısmen hepimiz acı duyduğumuz

şeylere daha tutkulu bağlanırız.

Çok mutlu eden şeylerin

sürekliliği olmaz mesela.

'Yadırgama durumunu...'

Kendine tahammül gerektirmeyen 

içselliğinle mutluluklar."

•£* 

Hayattan çok bir şey beklemeyen, kendi halinde, ruhsal anlamda mazoşist-vari ve acı çekmenin garip çekiciliğini hisseden, yer yer sebepsiz, anlamsız acılar çekebilen, izlemek yerine okumayı tercih eden, hayatının ve düşüncelerinin dönüm noktasını, askerde iken psikoloji üzerine kitaplar okuyarak bulan, bu dönüm noktasının kendini bir felakete sürüklediğinin farkında ama bundan ve bu düşüncelerden vazgeçemeyen, melankolik, ailesine gönülden ve güçlü bir bağ ile bağlı, maddiyat ile ilgisi olmayan, düşüncelerinin farklı olmasını yargılayan insanları anlamaya çalışan ama münakaşaya girmekten kaçınan, mantığı duygularından baskın olan , yalnızlıktan övgüyle bahseden ya da bahsetmek zorunda kalan, biraz asabi, genelde iyi niyetli bazen de fevri çıkışları olan kendi dünyasında yaşayan biri.

Yorumlar

  1. Adsız29 Eylül 2023 04:02

    Kendimizi bulabildiğimiz hal, hal mi ki yaşayalım ? Yadırgamaya ve yargılamaya devam, kusura bakılmasın hocam maalesef yazmaya benzemiyor yaşam…

    YanıtlaSil
  2. Adsız30 Eylül 2023 00:39

    Sorgulayabiliyor muyuz peki hocam

    YanıtlaSil
  3. Adsız16 Ekim 2023 01:00

    Şerefsizlerin de yazar olduğu döneme denk geldik iyimi

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Adsız16 Ekim 2023 14:49

      O da bir şey mi, Sinsi yılanların kendini gizleyip saf ayaklarında kendilerini sevdirdikleri döneme denk gelmemişsiniz siz..

      Sil
    2. Adsız16 Ekim 2023 17:05

      HahahahahHhahahahahJah

      Sil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

GEÇ KALANLAR İSTASYONU

Resim
Bir tren kalkar bu istasyondan Geç kalmış yolcuların her biri Kimi hayata, kimi sevdaya, Kimi de kendine geç kalmış! Kabullenmekten uzak, çok trenler yolcu etmiş bu uğurda.. Rayların üzerinde bir demir yığını Her birinin yüzünde aynı ifade Hüzün dolu nefesler, hırıltı korosu… Hafif meşrep bakışlar arasında geçip gidiyor köy manzaraları… Kiminin nemli, kiminin ıslak Bu yaş’lı gözler geç kalmışlığın aynası… Bir tren kalkar bu istasyondan Geç kalanların treninde sessiz vagonlar Vagonlar arası sohbetlerde yalnızca çakmak sesleri Görmek için gözlerini ovuşturmalı Öyle alacalı bolacalı etrafta baca gibi tüten sigara dumanı Yaşamaksa bu! İnsan böyle yaşlanmamalı… Bir tren kalktı sessizce Ne bir korna sesi, ne bir vedacı gidenlerin ardında Dönen olmadı o seferden geç kalanlar istasyonuna… Her geç kalmışlığın hikayesi ayrı Tarifi yok tabii… Yolun sonunda her birinin kaderi aynı! Sessiz vagonlar içinde geç kalanlar Geç kalanların içinde; Çığlıklar, bağırışla...
‘Devam’..✍🏻

HATIRALARIN HATRI

Resim
Bir şiir yazmak istersen bir gün beni değil sevgimi hatırla Hatıralar sarınca kollarını, yanağında hissedeceksin nefesimi! Nefsine yenilmeden, usulca kokum gelsin burnuna... Bir gün hatıralar vesile olur ve bir şeyler karalarsan Beni değil, kanattığın yaramı hatırla! Çünkü, sevdadan çok acılar ilham verir insana... Yazarken; aslında diye başladığın cümlelerin, ama ile devam eden kelimeleri hükümsüzdür! Çünkü, aslı gibiydi yüzün geçmişin aynasında ve amalara yer yoktu antik çağdan kalma hiçbir yazıtta... Hatıraların hatrı vardır sandık ama yoktu hiçbir baş yapıtta! Hatır, gönül dediğin meze olmuştu içki masalarında... Bir şiir yazmak istersen bir gün, geçmiş sevdaların geçmeyen acılarına! Beni değil, geç kaldıklarını getir aklına... Sana beni unut demiyorum! Öyle laf arası sohbetlerde adım geçince, tebessümünde benden bir parça sakla... Ve bir gün hiç olmadık bir yerde Rötarlı bir yolcu gibi zamansız gelirsem aklına Varsa hatıraların hatrı, hiç düşünmemiş gibi yap beni! Aslınd...
‘Devam’..✍🏻

ARDAKALAN

Resim
Geçmişe dönünce zihnim Geriye tekrar canlanan anılar, anıların acıttığı ve her defa belki aynı belki de biraz daha fazla kanattığı yaralar, birazda geçmişe  duyduğum özlem kaldı... Geriye bir yürek kaldı kırık dökük... Geçmişim nefes nefese, her an ensemde! Geriye bir hayat kaldı öyle alelade... Ardakalan ne varsa kayıp gitti ellerimden tutamadım tek bir toz tanesi bile! Üfleyemeden uçuştu her bir zerresi geçmişin gölgesinde... EfeIbıs
‘Devam’..✍🏻