EFE İBİŞ

İhtiyacım olan biraz zamandı Tanıyamadan kendimi, hayatı öğrendim Zamansız büyüdüm! Büyümem için biraz daha zaman lazımdı Çocuktum büyüdüğümde! Hayal kurmanın saflığını bilmeden büyüdüm Güçlü kalmayı mutluluk zannettim Bacak kadar boyumla diklenmeyi yaşamak... Başlangıcım hatalıydı hayata Sonumu düşünmeye fırsatım kalmadan büyüdüm! Plansızdı hayata tutunma çabam Yarınım yok gibi saldırdım Yarınım yok gibi sarıldım dikenlerime Kızgındım yalnızlığıma Kavgayla geçen günlerimi yaşamak Yaşamayı nefes almak zannettim Savaşım hiç bitmedi kendimle.. Hayatı sırtlanmak daha mutlu ediyormuş gibi Sırtımı sıvazlayanlar oldu Biraz acıyan, biraz da şefkatli gözlerle Ayakta kalmamın önemini duyduğum sözlerle avuttular beni Nefes almak için, başım dik kalabilmek için çocukluğumu vermiştim Bu sözler mutlu edecekmiş gibi Hayatı kavga zannetmem doğruymuş gibi Sırtımı sıvazlayanlar oldu Çocuktum büyüdüğümde! Hayatı yanlış tanımıştım Sırtımı sıvazlayıp acıyan gözleri üzerimde Şefkatli birkaç kelimeyle kandı

Rüyalarım çıkmaz sokağa vuran dolunay Tozlu sokak lambasının, sönük kalan ışığıyım bu gece Gözüm yok ki fazlasında Çabam sönmemek için ve tek derdim huzur Sizin derdiniz ne benimle? Durduramadım! İçimde çığ oldu huzursuzluğum Yakalandım! Kaçmak gelmedi aklıma, henüz çocuktum! ŞUBAT 27,2024

Zavallı birine öfkelensem, önemli zanneder kendini Nefret edemem! Kendime saygımdan İnsani bir duygu hissedemem böyle arsızına Hesaplaşacağız elbet..  'Karma' nedir bilir misin? Bilmiyorsan öğretir hayat Öyle arayı da çok açmaz, keser hesabı Anlarsın döndüğün adam seni ağlatınca Anlarsın aldatıldığında Beni kullandığın gibi kullanıldığında, yaralarım gelsin aklına İnsan değerini kendi belirler Hakkın olmayan değeri gördüğünde kıymet bilmezsen Kıymet bildiğinde değer göremezsin Hak ettiklerin bulur seni Buluşunca kaderinle, ben geleyim aklına Görmezden gelindiğinde, sözlerim çınlasın kulaklarında Herkesten, her şeyden nefret ettiğinde Ölüme yakın hissettiğinde Hatırla beni.. Yaşattıklarını yaşamadan gitmek yakışmazdı Yalvarma hiç! Mahkumsun yalnızlığa Acırsam yazıklar olsun bana!   Layık olduğun yerdesin, ağlasan kim inanır sana? Ahımı aldın, vebalim gökyüzünde Gün doğar mı sandın hainlere? Güneşe hasretsin artık Gelecek yok sana! Kaybolacaksın günahlarımın karanlığında.. OCAK 3

Annelerin sevgisi bambaşka bu hayatta.. "Ve benim annem.. Çok güzel seviyor evlatlarını."  Ömrünü bizim için feda etmiş bir kadından bahsediyorum size..

Sen kırılma diye kendimi parçalamaktan nefret ediyorum..

  Uyku uzak bana Gece'm ıssız.. Yaksam bi' sigara Takınsam senli tavrımı Baksam aynaya Gece'm hissiz.. Bitmesin bu rüya Dönmesin kâbusa Gece'm sessiz Bi' daha baksam Görür müyüm yüzünü aynada? Gece'm sensiz.. Döndü rüyalarım kâbusa Bakamam artık aynaya Gece'm evsiz.. Sabahsız kaldı gecelerim Şimdi rüyalar da çaresiz 'Ben.. b iraz sessiz, çokça sensiz...'   17.01.2024         •£*     

"İnsanı kendinden vazgeçirecek duruma getiren bir eylemdir ihanet! Bu yüzden affedilmez.. Kendinden vazgeçmeyen, sakin kalacağını düşündüğümüz birinin bile, ihaneti öğrendiğinde öfkesi kontrolsüz olabilir. İhanet eden kimseyi, insan sıfatıyla tanımlamak bana doğru gelmez. Çünkü insan sıfatını hak etmez! Sıfat bulmaya çalışsan, bulduğun diğer sıfatlara saygısızlıktır, o da olmaz.. Yüzüne tükürsen zaten değmez! Bu kimseler haindir, o yüzden sıfatımız hain olmalıdır ihanet edene. Hainin kime, ne zaman, ne kötülük edeceğini bilemeyiz. Kalleştir, acımaz! Elbet yapar hainliğini, kötülüğü mutlaka dokunur çevresindekilere.. Bu sen ya da ben olmuşuz ne fark eder? Bugün sana yapan yarın bana yapacaktır. İyi niyetin su götürmeyeceği noktadır burası. Asla acınmamalı, yaptığı kahpelik unutulmamalıdır. Haine bakılması gereken açı tam olarak budur, ne eksik ne fazla! Üzülmek, kırılmak ya da yarı yolda bırakılmak istemiyorsak, bizi sevdiğini düşündüğümüz ama ihanetine tanıklık ettiğimiz kim varsa