ÇOCUKTUM BÜYÜDÜĞÜMDE

İhtiyacım olan biraz zamandı

Tanıyamadan kendimi, hayatı öğrendim

Zamansız büyüdüm!

Büyümem için biraz daha zaman lazımdı

Çocuktum büyüdüğümde!

Hayal kurmanın saflığını bilmeden büyüdüm

Güçlü kalmayı mutluluk zannettim

Bacak kadar boyumla diklenmeyi yaşamak...

Başlangıcım hatalıydı hayata

Sonumu düşünmeye fırsatım kalmadan büyüdüm!

Plansızdı hayata tutunma çabam

Yarınım yok gibi saldırdım

Yarınım yok gibi sarıldım dikenlerime

Kızgındım yalnızlığıma

Kavgayla geçen günlerimi yaşamak

Yaşamayı nefes almak zannettim

Savaşım hiç bitmedi kendimle..

Hayatı sırtlanmak daha mutlu ediyormuş gibi

Sırtımı sıvazlayanlar oldu

Biraz acıyan, biraz da şefkatli gözlerle

Ayakta kalmamın önemini duyduğum sözlerle avuttular beni

Nefes almak için, başım dik kalabilmek için çocukluğumu vermiştim

Bu sözler mutlu edecekmiş gibi

Hayatı kavga zannetmem doğruymuş gibi

Sırtımı sıvazlayanlar oldu

Çocuktum büyüdüğümde!

Hayatı yanlış tanımıştım

Sırtımı sıvazlayıp acıyan gözleri üzerimde

Şefkatli birkaç kelimeyle kandırmışlardı beni anne!