HATIRALARIN HATRI

Bir şiir yazmak istersen bir gün
beni değil sevgimi hatırla
Hatıralar sarınca kollarını,
yanağında hissedeceksin nefesimi!
Nefsine yenilmeden,
usulca kokum gelsin burnuna...
Bir gün hatıralar vesile olur
ve bir şeyler karalarsan
Beni değil, kanattığın yaramı hatırla!
Çünkü, sevdadan çok
acılar ilham verir insana...

Yazarken;

aslında diye başladığın cümlelerin,

ama ile devam eden

kelimeleri hükümsüzdür!

Çünkü, aslı gibiydi yüzün

geçmişin aynasında

ve amalara yer yoktu

antik çağdan kalma hiçbir yazıtta...


Hatıraların hatrı vardır sandık

ama yoktu hiçbir baş yapıtta!

Hatır, gönül dediğin

meze olmuştu içki masalarında...


Bir şiir yazmak istersen bir gün,

geçmiş sevdaların geçmeyen acılarına!

Beni değil, geç kaldıklarını getir aklına...

Sana beni unut demiyorum!

Öyle laf arası sohbetlerde

adım geçince,

tebessümünde benden bir parça sakla...

Ve bir gün hiç olmadık bir yerde

Rötarlı bir yolcu gibi

zamansız gelirsem aklına

Varsa hatıraların hatrı,

hiç düşünmemiş gibi yap beni!


Aslında...

hiç gelmedim aklına, biliyorum!

Yani, çok zamansızdı

evsiz kalışım anlasana...

Sakın ağlama,

duygularıma hakaret sayılır!

Ve sakın üzülme,

gençliğimin katili sayılırsın...

Şimdi...

kendine pek anlam yükleme

ve dinle!

Senin aşkın, sevgin, güzel gözlerin

Senin içime işlemiş sözlerin

ve hatta senin bende ki varlığın!

Gözlerim gerçeği görene kadardı...

EfeIbıs



Hayattan çok bir şey beklemeyen, kendi halinde, ruhsal anlamda mazoşist-vari ve acı çekmenin garip çekiciliğini hisseden, yer yer sebepsiz, anlamsız acılar çekebilen, izlemek yerine okumayı tercih eden, hayatının ve düşüncelerinin dönüm noktasını, askerde iken psikoloji üzerine kitaplar okuyarak bulan, bu dönüm noktasının kendini bir felakete sürüklediğinin farkında ama bundan ve bu düşüncelerden vazgeçemeyen, melankolik, ailesine gönülden ve güçlü bir bağ ile bağlı, maddiyat ile ilgisi olmayan, düşüncelerinin farklı olmasını yargılayan insanları anlamaya çalışan ama münakaşaya girmekten kaçınan, mantığı duygularından baskın olan , yalnızlıktan övgüyle bahseden ya da bahsetmek zorunda kalan, biraz asabi, genelde iyi niyetli bazen de fevri çıkışları olan kendi dünyasında yaşayan biri.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

TASVİR

Resim
Ya ş amı sevmek için her çaba ertesi Hayat acı gerçeklerini hiç acımadan çarptı yüzüme! Pes etmi ş de ğ ilim henüz Biraz kırgınlık, kırık bir yorgunluk peydahlandı üzerime! Ya ş anmamı ş hislere özlem duyulur mu? Merak de ğ il, düpedüz özlemek bu! Özlemin kokusu burnumda Kapatınca gözlerimi kar ş ımda duruyor kanlı canlı! Gerçeklikten öteydi iç çektiren bakı ş ları… A ş k mıdır hissettiğim? A ş k mıdır her karanlıkta canlanan bu tasvir? İ stesem de gizleyemem Gözlerim ele verir bu hissi! Kan çana ğ ı bu ğ ulu gözlerimde asılı kalır Konu ş sam bo ğ ulur sesim Konu ş sam yana ğ ımdan süzülür bir damla ya ş …
‘Devam’..✍🏻

MEĞER

Resim
Hızlı karar vermeli bazen insan Hayatın karşımıza çıkardığı güzellikler için fazla zamanımız olmayabilir Beş dakika sonrasına güvenemediğimiz bir canımız Arkamızı dönmeye çekindiğimiz yeni dostluklarımız var artık! Üzgünüm… Mevsimsiz sevdim seni! Hak etseydin sevgimi Keşkelere yer bırakmazdı sonbahar! Hüzün hüzün dökülen yapraklarıydık seninle Ve bir temmuz gecesinde acıyla sarardık Yarım kalmış yaz aşklarının buz tutmuş yüzüydük Zamanı değildi dalında açmanın Zaten onu da beceremedik... Mevsimsizdik biz!  Dalından kopmayı beceremeyen yaprakların Toprağa yansıyan birer gölgesiyiz şimdi… Yine de söylenmesi gerekenler var… Anlatacaklarımı anlamanı beklemiyorum da Sen yine okumaktan mahrum bırakma kelimeleri  Sahipsiz cümleleri üzerine alın demiyorum  Fakat…  Anlaşılır olanları da bir balık gibi silme hafızandan… Yazıyorum ümitsizce yüzümde hissettiğim rüzgarın Dev güllerle sevişmesini Seyrederken birbirlerine değişini, Uğultusunu bile duymuyorum aslında Bana seni hatır...
‘Devam’..✍🏻

GEÇ KALANLAR İSTASYONU

Resim
Bir tren kalkar bu istasyondan Geç kalmış yolcuların her biri Kimi hayata, kimi sevdaya, Kimi de kendine geç kalmış! Kabullenmekten uzak, çok trenler yolcu etmiş bu uğurda.. Rayların üzerinde bir demir yığını Her birinin yüzünde aynı ifade Hüzün dolu nefesler, hırıltı korosu… Hafif meşrep bakışlar arasında geçip gidiyor köy manzaraları… Kiminin nemli, kiminin ıslak Bu yaş’lı gözler geç kalmışlığın aynası… Bir tren kalkar bu istasyondan Geç kalanların treninde sessiz vagonlar Vagonlar arası sohbetlerde yalnızca çakmak sesleri Görmek için gözlerini ovuşturmalı Öyle alacalı bolacalı etrafta baca gibi tüten sigara dumanı Yaşamaksa bu! İnsan böyle yaşlanmamalı… Bir tren kalktı sessizce Ne bir korna sesi, ne bir vedacı gidenlerin ardında Dönen olmadı o seferden geç kalanlar istasyonuna… Her geç kalmışlığın hikayesi ayrı Tarifi yok tabii… Yolun sonunda her birinin kaderi aynı! Sessiz vagonlar içinde geç kalanlar Geç kalanların içinde; Çığlıklar, bağırışla...
‘Devam’..✍🏻