EFE İBİŞ

Bir şiir yazmak istersen bir gün beni değil sevgimi hatırla Hatıralar sarınca kollarını, yanağında hissedeceksin nefesimi! Nefsine yenilmeden, usulca kokum gelsin burnuna... Bir gün hatıralar vesile olur ve bir şeyler karalarsan Beni değil, kanattığın yaramı hatırla! Çünkü, sevdadan çok acılar ilham verir insana... Yazarken; aslında diye başladığın cümlelerin, ama ile devam eden kelimeleri hükümsüzdür! Çünkü, aslı gibiydi yüzün geçmişin aynasında ve amalara yer yoktu antik çağdan kalma hiçbir yazıtta... Hatıraların hatrı vardır sandık ama yoktu hiçbir baş yapıtta! Hatır, gönül dediğin meze olmuştu içki masalarında... Bir şiir yazmak istersen bir gün, geçmiş sevdaların geçmeyen acılarına! Beni değil, geç kaldıklarını getir aklına... Sana beni unut demiyorum! Öyle laf arası sohbetlerde adım geçince, tebessümünde benden bir parça sakla... Ve bir gün hiç olmadık bir yerde Rötarlı bir yolcu gibi zamansız gelirsem aklına Varsa hatıraların hatrı, hiç düşünmemiş gibi yap beni! Aslınd...

Şiirin kendisidir her insan ve her insan gibi şiirlerde, duygularıyla var olur… İnsan yansıtabildiği yarası kadar duygusal, yansıtmak istemediği yarası kadar acizdir! İnsan yansıyan yüzü kadar  masum, yansıtmak istemediği düşünceleri kadar mağrurdur! Ve... Şiir yazmak cesaret ister, insan olmakla eş değer! İnsan olmak yürek ister, şiir yazmakla eş değer… EfeIbıs

Yola çıkılan bir yaz sabahının 6:45’ idim bir zamanlar Sökmeye hazır şafağıydım karanlığın! Çıkılan bu yolda eşlik edilen şarkılardım Yol bitmeyecek gibi geldiğinde akla, gidilen tatilin en güzel anlarının o yolculuk olabileceği gelirdi... Ancak; dönüş istikametinde bilinirdi kıymetim hep! Hep böyleydi bu, değişmedi hiç ve hiçbir zaman, hiçbir şarkıda söz edilmezdi bundan… Ama en son unutulan, en özel ve güzel anlarda ki anımsanmayan, öyle sıradan biriymişim gibi zor hatırlanırdım hep… Hiç başrol olmadım hikayelerde! Böyleydi bu; değişmez, değiştirilemezdi... Sanki; bir yönetim biçiminden ya da uzak bir ülkenin daha uzak başka bir dış ülkeye göçünden ya da haritada yeri hiç bilinmeyen bir İskandinav ülkesinin buzlu coğrafyasından bahsediyorduk! Bahsedilen her kelimenin boşa olduğunu biliyordum Biliyordum değişen yalnız biz olacaktık... Daimi yalnızlık bizimdi, daimalar peşi sıra... Hem bunlardan da söz etmek gerek! Her zaman değil ama arada hatırlamak Anmak geride kalanları... Ölüm diy...

Bir şehir yanıyor alevler içinde Bu şehirde sevişmeler yersiz Yarım kalmış sevdaların baş belası Eksilen arkadaşlıklar cabası... Bu şehirde eskimiş çocukluğum, bi’ avuç bilez ve sapanım... Bu şehir yarım kalan sevdaların bükük boynu Eskiyen dostlukları cabası! Bu şehirde kırılmış kalbim, oyuncaklarım ve hayallerim... Yokluğundan habersiz geçip gitmiş onca zaman Geride yıkık dökük hatıralar Hatıralar hatırlanınca, anıların hatrı var... Yıllar götürmüş, hiç bitmez sandığımız neşemizi! Yıllar dokunmuş, açmaz dediğimiz güllere! Yıllar sensizlik doldurmuş bu şehri... Bir şehir yanıyor, alevler benim içimde! Bir şehir yanıyor, yangın yeri yüreğim! Bir şehir yanıyor, O şehir benim... EfeIbıs Mart 14,2025                                                                                  

  “Cemal Süreya'nın anısına…” "12 Mart 2025, Balıkesir’deyim. Bu şehirde sigaranın zararı yok…" Bu şehirde içmenin adabı yok Bu şehir benim içimde! Bu şehir, benim... Bir şehirde sevgiler karşılıksız, o şehir derinlerde… Bir şehirde acılar kayıtsız, o şehir acıyan bir yerimde… Bir şehirde uykular eksik, o şehir gözlerimde…  Bir şehirde vazgeçtim sevmekten, o şehir benim içimde… Bir şehirde gecelerim uykuya hasret, o şehir gözlerimde… Bir şehirde öğrendim içten pazarlığı, hesabı kitabı! O şehir acıyan bir yerimde… Bir şehirde tuz bastım kanayan yarama, o şehir benim içimde… O şehir benim, O şehir derinlerde, O şehir gözlerim, acıyan bir yanım! O şehir kaybolan yıllarım, O şehir benim içimde! O şehir, benim… EfeIbıs