6:45

Yola çıkılan bir yaz sabahının

6:45’ idim bir zamanlar

Sökmeye hazır şafağıydım karanlığın!

Çıkılan bu yolda

eşlik edilen şarkılardım

Yol bitmeyecek gibi geldiğinde akla,

gidilen tatilin en güzel anlarının

o yolculuk olabileceği gelirdi...

Ancak;

dönüş istikametinde bilinirdi kıymetim hep!

Hep böyleydi bu, değişmedi hiç

ve hiçbir zaman, hiçbir şarkıda söz edilmezdi bundan…

Ama en son unutulan,

en özel ve güzel anlarda ki anımsanmayan,

öyle sıradan biriymişim gibi zor hatırlanırdım hep…

Hiç başrol olmadım hikayelerde!

Böyleydi bu; değişmez, değiştirilemezdi...

Sanki; bir yönetim biçiminden

ya da

uzak bir ülkenin daha uzak

başka bir dış ülkeye göçünden

ya da

haritada yeri hiç bilinmeyen

bir İskandinav ülkesinin

buzlu coğrafyasından bahsediyorduk!

Bahsedilen her kelimenin

boşa olduğunu biliyordum

Biliyordum değişen

yalnız biz olacaktık...

Daimi yalnızlık bizimdi,

daimalar peşi sıra...

Hem bunlardan da söz etmek gerek!

Her zaman değil ama

arada hatırlamak

Anmak geride kalanları...

Ölüm diyorum, iki gözüm ölüm!

Hatırlamak, anmak birinin adını

ve hatta hiç unutmamak...

Seni üzmek istemem

ama anla artık; ölüm diyorum!

En fenası bu değil mi zaten?

Ölmek...

Değilse eğer geriye tek şey kalır;

sevdiğin birini ellerinle toprağa gömmek!

İki gözüm, ölüm diyorum ölüm...

Bilmek gerek, sevmek gerek...

Hissetmek! Hissederek yaşamak

yaşanması gerekenleri

ve daima ölüme yürür gibi yürümek… 

EfeIbıs

Mart 25,2025



Hayattan çok bir şey beklemeyen, kendi halinde, ruhsal anlamda mazoşist-vari ve acı çekmenin garip çekiciliğini hisseden, yer yer sebepsiz, anlamsız acılar çekebilen, izlemek yerine okumayı tercih eden, hayatının ve düşüncelerinin dönüm noktasını, askerde iken psikoloji üzerine kitaplar okuyarak bulan, bu dönüm noktasının kendini bir felakete sürüklediğinin farkında ama bundan ve bu düşüncelerden vazgeçemeyen, melankolik , gönül ilişkilerinde başarısız, sevmeyi beceremeyen(sevgisini kendine dert edinen), ailesine gönülden ve güçlü bir bağ ile bağlı, maddiyat ile ilgisi olmayan, düşüncelerinin farklı olmasını yargılayan insanları anlamaya çalışan ama münakaşaya girmekten kaçınan, mantığı duygularından baskın olan , yalnızlıktan övgüyle bahseden ya da bahsetmek zorunda kalan, biraz asabi, genelde iyi niyetli bazen de fevri çıkışları olan kendi dünyasında yaşayan biri.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

KADIN

Geçersin aynanın karşısına, boş bakarsın Kim bu adam? Tanımaya çalışırsın yüz hatlarını Çarpar gözüne ak düşmüş saçları Mağlup bakışları içini acıtır İçini çeken çocuk edasında büzülmüş dudakları Masum ve sakin... Gözleri dolu dolu! Yaşlar asılı kalmıştır o küçücük çukurda Daha dün neşeli, tebessüme razı Gamzeni dolduran gülüşün yanı başındaydı... Bakarsın aynaya kendinden bir şey göremezsin İncelersin en küçük detayı Senden geriye zerre kalmamış Karşında güvendiğin kadının eseri... Tanıyamadığın kendinle göz göze gelmekten kaçışın Sevdiğinin gözlerine bakmak için çırpınışın Aynalara küstüren kadına haykırışın İçine attıkların ve geçmişin sorunları Yarınlara kaygılı bakışlarında sevdiğin kadın! Gözünden bile sakındığın o kadın... Sebebi oldu geçip giden yılların! EfeIbıs MAR T 20,2024
‘Devam’..✍🏻

TASVİR

Resim
Ya ş amı sevmek için her çaba ertesi Hayat acı gerçeklerini hiç acımadan çarptı yüzüme! Pes etmi ş de ğ ilim henüz Biraz kırgınlık, kırık bir yorgunluk peydahlandı üzerime! Ya ş anmamı ş hislere özlem duyulur mu? Merak de ğ il, düpedüz özlemek bu! Özlemin kokusu burnumda Kapatınca gözlerimi kar ş ımda duruyor kanlı canlı! Gerçeklikten öteydi iç çektiren bakı ş ları… A ş k mıdır hissettiğim? A ş k mıdır her karanlıkta canlanan bu tasvir? İ stesem de gizleyemem Gözlerim ele verir bu hissi! Kan çana ğ ı bu ğ ulu gözlerimde asılı kalır Konu ş sam bo ğ ulur sesim Konu ş sam yana ğ ımdan süzülür bir damla ya ş …
‘Devam’..✍🏻

MEĞER

Resim
Hızlı karar vermeli bazen insan Hayatın karşımıza çıkardığı güzellikler için fazla zamanımız olmayabilir Beş dakika sonrasına güvenemediğimiz bir canımız Arkamızı dönmeye çekindiğimiz yeni dostluklarımız var artık! Üzgünüm… Mevsimsiz sevdim seni! Hak etseydin sevgimi Keşkelere yer bırakmazdı sonbahar! Hüzün hüzün dökülen yapraklarıydık seninle Ve bir temmuz gecesinde acıyla sarardık Yarım kalmış yaz aşklarının buz tutmuş yüzüydük Zamanı değildi dalında açmanın Zaten onu da beceremedik... Mevsimsizdik biz!  Dalından kopmayı beceremeyen yaprakların Toprağa yansıyan birer gölgesiyiz şimdi… Yine de söylenmesi gerekenler var… Anlatacaklarımı anlamanı beklemiyorum da Sen yine okumaktan mahrum bırakma kelimeleri  Sahipsiz cümleleri üzerine alın demiyorum  Fakat…  Anlaşılır olanları da bir balık gibi silme hafızandan… Yazıyorum ümitsizce yüzümde hissettiğim rüzgarın Dev güllerle sevişmesini Seyrederken birbirlerine değişini, Uğultusunu bile duymuyorum aslında Bana seni hatır...
‘Devam’..✍🏻